علوم اجتماعی راهنمایی شهرستان قروه

به دنیا آمد تا دختر کسی باشد ازدواج کرد تا همدم کسی باشد بچه دار شد تا مادر کسی باشد

او برای همه کسی شد اما هیچ کس از او نپرسید ای از جان گذشته پس خود چه؟

دکتر شریعتی چه زیبا این مطلب را تشریح نموده اند

زن عشق می کارد و کینه درو می کند او می زاید و تو برایش نام انتخاب می کنی او درد می کشد و تو

نگران از این که بچه دختر باشد او بیخوابی می کشد و تو خواب حوریان بهشتی می بینی  او مادر میشود و

همه جا می پرسند نام پدر؟

این درد جامعه ای است که حتی قبل از ورود اسلام زنان از چنان شوکتی برخوردار بودند که

در پیکره های بجامانده هیچ زنی را عریان نمی بینید و زنان الهه هایی هستند که در بالاترین جایگاه قرار دارند

اسلام که به سرزمین ایران آمد این شکوه وعظمت به نهایت رسید و احادیث زیادی در مورد نقش و

 جایگاه زنان از پیامبر مهربانی و ائمه بزرگوار روایت شده است.چنانکه زنان از نقش شیئ بودن خود خصوصا

 در جوامع  عرب خارج شده و جایگاه اصلی خود را بازیافتند

اما در دنیای ماشینی امروز دغدغه زندگی چنان انسان هارا به خود مشغول کرده است که به ناچار به این

 جملات زنده یاد سیمین دانشور بسنده میکنم:من زنم و به همان اندازه از هوا سهم می برم  که ریه های تو;

درد آور است که من آزاد نباشم تا تو به گناه نیافتی ;تاسف بار است که باید لباس هایم را به میزان ایمان تو

تنظیم کنم.

اینها درد های آشکار و پنهان  جوامع انسانیست.

اردیبهشت ماه  این افسانه افسون شده  ی سال های دوربهانه ای شده تا همه بیاد روزهای خوش مدرسه

یادی کنیم از کسانی که از روی مهربانی و عطوفت برما رایحه دل انگیز  یاس های سپید آگاهی ودانایی را

ارزانی داشتند.

حال که به بهانه هایی  و یا نه به بهایی خم میشویم وبر دستانی بوسه میزنیم که روزی تکیه گاه دستان

لرزانمان بودند .دستانی که الفبای آزادی و آبادانی را برایمان هجی کردند. کسانی که مام وطن را با تمام

 عظمتش در ذهن کودکانه وکنجکاومان حای دادند وآموختند به ما که پاسبانی مرز و بوم زیبنده ی

هر آزاده ی آزاد اندیشی ست.

مردان و زنانی که نه در اردیبهشت در برف و بوران و جاده های پر پیچ خم روزگار هم از زندگی . بودن و

 ماندن برایمان گفتند.

مردان وزنانی که در باران آمدند و رفتند بی چتر اما نه کسی آمدنشان را به یاد دارد و نه رفتنشان را.

همه ی ماه های سال اردیبهشت نیست بناراین از روی ادب نه به بهانه که به بهای تمام آموخته هایمان خم شویم

وبر دستانی بوسه زنیم که نشانه هاییاز ایام کودکی مان را با خود دارند.

بررسی جایگاه زن در دوره ی هخامنشی که به نوعی دوره آغاز شکل گیری سرزمین آریایی هاست ، نشاندهنده سطح والای فکری مردمان آن روزگار است که در بسیاری موارد ، افسوس را با خود به ارمغان می آورد ، چرا که اگر تحولات ناشی از حکومتهای گوناگون آن زمان تغییری در شرایط زیستی آدمیان ایجاد نمی کرد ، ایران و ایرانی ، هم اکنون بعنوان بزرگترین مدعی حقوق انسانی در دنیا شناخته می شد و این عنوان را زینت نام خود می کرد .